សង្គមដែលមានកិត្តិយសជាក្រុមអ្នកបរិច្ចាគ ដែលបានបរិច្ចាគប្រាក់ជាង 100 លានវ៉ុន ឬបានសន្យាថានឹងបរិច្ចាគ 100 លានវ៉ុនក្នុងរយៈពេល 5 ឆ្នាំខាងមុខដល់សហគមន៍ដ៏ធំរបស់ប្រទេសកូរ៉េ។ មានក្រោនម៉ាស្ទ័រម្នាក់ដែលបានបរិច្ចាគប្រាក់ 100 លានវ៉ុន បន្ទាប់ពីត្រូវបានដំឡើងឋានៈជាក្រោនម៉ាស្ទ័រកាលពីខែកក្កដា ឆ្នាំ 2017។ ហេតុដូច្នេះ អ្នកស្រីត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងសង្គមដែលមានកិត្តិយស ហើយអ្នកស្រីគឺជាក្រោនម៉ាស្ទ័រហៃ-ជុងលី។

ការចែករំលែកគឺជាទម្លាប់ដែលបានបង្កើតឡើង

​ ម្ចាស់ក្រោនម៉ាស្ទ័រលីហេជុង មិនស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការស្តីបន្ទោសអ្នកដទៃនៅពេលអ្នកស្រីរកឃើញថាមាននរណាម្នាក់ធ្វើផ្ទុយនឹងគោលការណ៍របស់ក្រុមហ៊ុន។ អ្នកស្រីលីត្រូវបានគេស្គាល់ថា ជាអ្នកដឹកនាំម្នាក់ដែលគេស្គាល់ច្រើនជាងអ្នកណាទាំងអស់ដែលចាត់ទុកគោលការណ៍របស់ក្រុមហ៊ុនជារឿងសំខាន់បំផុត។ ទោះយ៉ាងណាអ្នកស្រីជាមនុស្សម្នាក់ផ្សេងពីគេ។ អ្នកស្រីលីគឺសន្សំសំចៃតាមដែលគាត់អាចធ្វើបាន ហើយអ្នកស្រីបន្ទាប់ខ្លួនណាស់ចំពោះអំពើល្អដែលគាត់បានធ្វើ។ “ទោះបីឪពុកម្តាយខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកមានក៏ដោយ ពួកគាត់តែងតែចែករំលែកជាមួយអ្នកដទៃ។ ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំតែងតែជួយមិត្តភ័ក្តិរបស់បងប្រុសខ្ញុំដែលក្រីក្រ ដោយផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវអង្ករល្អ ទោះបីជាវាមានន័យថាគ្រួសាររបស់យើងត្រូវញ៉ាំបាយស្រូវបាឡេក៏ដោយ។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំតែងតែប្រាប់ខ្ញុំឱ្យជួយអ្នកដែលមិនសូវមានសំណាង។ ខ្ញុំតែងតែគិតថានោះជារឿងត្រឹមត្រូវដែលត្រូវធ្វើ”។

ដោយបានរៀនពីការចែករំលែកក្នុងជីវិតពីឪពុកម្តាយរបស់អ្នកស្រី ក្រោនម៉ាស្ទ័រលីហេជុង បានចាកចេញទៅសហរដ្ឋអាមេរិកនៅដើមទសវត្សឆ្នាំ 1990 ហើយអ្នកស្រីបានចូលរៀននៅសាលាភាសាអង់គ្លេសនៅទីនោះ។ នៅសាលា អ្នកស្រីត្រូវបានគេជ្រើសរើសជានិស្សិតឆ្នើមម្នាក់ ហើយអ្នកស្រីទទួលបានអាហារូបករណ៍ 50 ដុល្លារ។ បន្ទាប់មកអ្នកស្រីលីបានទៅបណ្ណាល័យមីឈីហ្គែន ហើយបានបរិច្ចាគទៅបណ្ណាល័យដើម្បីទិញសៀវភៅធ្វើម្ហូបកូរ៉េ។ ទោះបីវាជាចំនួនតិចតួចក៏ដោយអ្នកស្រីគឺជានិស្សិតអន្តរជាតិដែលបានបរិច្ចាគអំណោយនៅក្នុងបណ្ណាល័យនោះ។ នៅសាលាភាសាអង់គ្លេសអ្នកស្រីលីទទួលបានពានរង្វាន់រដ្ឋាភិបាល ហើយអ្នកស្រីបានទទួលរង្វាន់ជា “ចំណតរថយន្តលីហេជុង” ដែលអនុញ្ញាតឱ្យនាងចតនៅចំណតដែលបានកំណត់អស់រយៈពេលមួយខែ។ ក្នុងអំឡុងពេល 5 ឆ្នាំដែលនាងបានចំណាយនៅសហរដ្ឋអាមេរិកវាបានផ្តល់ឱកាសឱ្យអ្នកស្រីលីគិតអំពីវប្បធម៌នៃការចែករំលែក និងបរិច្ចាគ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមកអ្នកស្រីលីបានធ្វើការបរិច្ចាគសមនឹងស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុរបស់អ្នកស្រី។

ចាប់តាំងពីចូលរួមជាមួយអាតូមី អ្នកស្រីលីក៏បានទទួលឥទ្ធិពលដោយទង្វើនៃការចែករំលែករបស់នាយកផាកសូម្បីតែក្នុងកាលៈទេសៈពិបាកដែលធ្វើឱ្យអ្នកស្រីកាន់តែសកម្មក្នុងការចែករំលែក។

ការចែករំលែកហួសព្រំដែន

 កាលពីខែមីនាកន្លងទៅ ក្រោនម៉ាស្ទ័រលីហេជុង បានបរិច្ចាគប្រាក់ចំនួន 100 លានវ៉ុនដល់មូលនិធិកុមារនៅប្រទេសកូរ៉េ។ អ្នកស្រីលីក៏ធ្លាប់បានបរិច្ចាគដល់អង្គការសប្បុរសធម៌ផ្សេងៗផងដែរ។ ប្រទេសកម្ពុជាដែលជាសាខាការិយាល័យមួយនៅឯបរទេសដែលអាតូមី បានបង្កើតឡើងគឺជាប្រទេសដែលញាំញីដោយស្លាកស្នាមសង្គ្រាម។ 

មានមន្ទីរពេទ្យអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានចំងាយប្រហែល 5 ម៉ោងពីទីក្រុងភ្នំពេញដែលព្យាបាលអ្នកជម្ងឺដែលរងរបួសដោយសារគ្រាប់មីន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមិនមានគ្រូពេទ្យគ្រប់គ្រាន់ទេ ដូច្នេះអ្នកជំងឺជាច្រើនមិនអាចទទួលការព្យាបាលបានត្រឹមត្រូវទេ។ នៅពេលលីបានដឹងពីស្ថានភាពនេះ អ្នកស្រីសម្រេចចិត្តបរិច្ចាគប្រាក់ចំនួន 1,000 ដុល្លារអាមេរិកដល់មន្ទីរពេទ្យជារៀងរាល់ខែដើម្បីជ្រើសរើសគ្រូពេទ្យបន្ថែមទៀត។ អ្នកស្រីគឺនៅក្នុងឆ្នាំទី 3 នៃការផ្តល់ឱ្យទៅមន្ទីរពេទ្យ។ មន្ទីរពេទ្យបានបង្ហាញការដឹងគុណដោយសរសេរឈ្មោះ “អាតូមី” នៅលើជញ្ជាំងមន្ទីរពេទ្រ។ អ្នកស្រីលីក៏បានជួយគាំទ្រដល់និស្សិតតន្ត្រីម្នាក់ដែលមានទេពកោសល្យខ្ពស់ ប៉ុន្តែមិនអាចបន្តការបណ្តុះបណ្តាលរបស់និស្សិតនោះបានទេដោយសារតែហិរញ្ញវត្ថុ។ អ្នកស្រីលីបានជួយគាំទ្រការចំណាយក្នុងការរស់នៅក្នុងកំឡុងពេលសិក្សានៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់។ ថ្មីៗនេះនិស្សិតរូបនេះបានចូលរួមវង់ភ្លេងមហោរីនៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់។ អ្នកស្រីលីក៏បានជាវដើម្បីជួយគាំទ្រការប្រគុំតន្រ្តីនៅសាអេម-មូលហោស្ពីតដល់អ្នកជំងឺដែលស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលចុងក្រោយនៃជំងឺមហារីក។ អ្នកស្រីក៏ចូលរួមយ៉ាងច្រើនក្នុងការជួយគាំទ្រដៃគូរបស់ក្រុមហ៊ុន Atomy ផងដែរ

ផ្តល់ឱ្យដោយសេរីនូវអ្វីដែលអ្នកបានទទួលដោយសេរី អាតូមីក៏ដោយសេរីដែរ 

 ប្រហែលជាគ្មាននរណាម្នាក់មិនដឹងពីតម្លៃនៃការចែករំលែក និងការចូលរួមចំណែកដល់សង្គមទេ។ វាពិតជាលំបាកសម្រាប់មនុស្សភាគច្រើនក្នុងការធ្វើសកម្មភាពនេះ។ ក្រោនម៉ាស្ទ័រលីហេជុង ត្រូវបានគេសួរថា តើអ្នកស្រីអាចចូលរួមចែករំលែកយ៉ាងសកម្មដូចម្តេច។

“ថ្ងៃមួយខ្ញុំកំពុងធ្វើដំណើរនៅមុខព្រះវិហារហើយខ្ញុំបានឃើញសញ្ញាមួយដែលសរសេរថា “ផ្តល់ឱ្យដោយសេរីនូវអ្វីដែលអ្នកបានទទួលដោយសេរី”។ ខ្ញុំជឿថា ខ្ញុំបានទទួលក្រុមហ៊ុន Atomy ដោយឥតគិតថ្លៃផងដែរ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំអាចផ្តល់ឱ្យដោយសេរី។ ខ្ញុំជឿជាក់ថាសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំគឺត្រឹមត្រូវ។ ខ្ញុំមានជំនឿថាសកម្មភាពនៃការជួយដៃគូរបស់អ្នកដើម្បីឱ្យពួកគេអាចមានឯករាជ្យភាពផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុគឺជាទង្វើនៃការបរិច្ចាគ និងចែករំលែកផងដែរ។ ការបរិច្ចាគគឺជាការធានារ៉ាប់រងមួយប្រភេទសម្រាប់សង្គម ប៉ុន្តែអាតូមីមិនត្រឹមតែជួយមនុស្សធម្មតាឲ្យ មានឯករាជ្យភាពផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែថែមទាំងបានបង្ហាញបណ្តាញសុវត្ថិភាពសម្រាប់ពួកគេផងដែរ។ នេះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំមិនអាចឈប់ពីក្រុមហ៊ុន Atomy។ ខ្ញុំនឹងបន្តធ្វើឱ្យក្រុមហ៊ុន Atomy ជាក្រុមហ៊ុនដូច្នេះ ដើម្បីឱ្យខ្ញុំអាចបន្តចែករំលែកជាមួយអ្នកដទៃក៏ដោយ។

អ្នកស្រីលីគិតថាប្រភេទនៃការចែករំលែកតែមួយគត់ដែលអាចធ្វើបានតែនៅក្នុងក្រុមហ៊ុន Atomy ប៉ុណ្ណោះ គឺដើម្បីជួយដៃគូរបស់អ្នកដើម្បីឱ្យពួកគេឈានដល់កំពូល។ អ្នកស្រីក៏មានគម្រោងបន្តផ្តល់ជំនួយគាំទ្រដល់អេសអូអេស (មូលនិធិចែករំលែកសមាជិករបស់ក្រុមហ៊ុន Atomy)។

ហើយអ្នកស្រីលីនិយាយថា អ្នកស្រីមានក្តីសុបិនថ្មី។ អ្នកស្រីចង់បង្កើតអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលដោយខ្លួនឯង។ “ទោះបីខ្ញុំគ្រាន់តែបានសុបិនតែពេលនេះ ខ្ញុំចង់បង្កើតក្រុមមួយនៅថ្ងៃណាមួយដែលអាចចែករំលែកជាមួយអង្គការដទៃទៀត។ ដើម្បីចាក់គ្រឹះសម្រាប់គម្រោងនេះ មានអ្វីមួយដែលខ្ញុំប្រាប់ដៃគូដែលខ្ញុំជួយគាំទ្រ។ ខ្ញុំសូមប្រាប់ពួកគេអោយបរិច្ចាគ 10,000 រៀលក្នុងមួយខែដល់អង្គការរបស់ខ្ញុំនាពេលអនាគត ប្រសិនបើពួកគេពិតជាដឹងគុណ។ តើអ្នកមិនគិតថាពួកគេនឹងផ្តល់ឱ្យវាដោយឥតគិតថ្លៃទេ ពីព្រោះពួកគេបានទទួលវាដោយឥតគិតថ្លៃដែរឬទេ?"